Tarczyca

Tarczyca jest to gruczoł położony w przednio-dolnej części szyi, odpowiedzialny za regulację przemian metabolicznych całego organizmu. Schorzenia tarczycy przejawiają się przerostem miąższu i powstawaniem guzków, którym mogą towarzyszyć zaburzenia czynności tarczycy. Jeżeli funkcja tego narządu jest zaburzona, może dochodzić niedostatecznej ilości produkcji hormonów (niedoczynność tarczycy) lub ich nadmiernej produkcji (nadczynność tarczycy). Objawami niedoczynność tarczycy są: uczucie senności i zmęczenia, wzrost masy ciała, wypadanie włosów, sucha łuszcząca skóra. Do objawów nadczynności tarczycy należą – uczucie gorąca, utrata masy ciała przy prawidłowym apetycie, nadmierna potliwość, biegunka, kołatanie serca. Powiększenie tarczycy nazywamy wolem. Wyróżniamy wole obojętne (wydzielanie hormonów nie jest zaburzone), wole nadczynne inaczej toksyczne (hormony wydzielane są w nadmiarze) oraz wole niedoczynne (występuje niedobór hormonów).

Leczenie operacyjne wskazane jest w przypadku:

• rozpoznania / podejrzenia raka tarczycy
• zapalenia tarczycy
• wola guzkowego obojętnego lub nadczynnego
• nawrotów wola po operacji
• nieskutecznego leczenia zachowawczego
• wola uciskającego na narządy szyi lub śródpiersia

Jedynym leczeniem operacyjnym jest tyreoidektomia czyli usunięcie tarczycy. Operacja usunięcia gruczołu tarczowego polega na całkowitym lub prawie całkowitym jego usunięciu celem zabezpieczenia przed odrostem w przyszłości. Skórę przecina się cięciem kołnierzowym u podstawy szyi ok. 2 cm nad wycięciem szyjnym mostka. Następnie przecina się mięśnie szyi i odsłania gruczoł tarczowy, preparując go z otaczających tkanek. Naczynia dochodzące do niego w tym tętnice tarczowe górne i dolne zamyka się za pomocą noża harmonicznego, którego użycie znacznie skraca czas operacji. Uwidacznia się nerw krtaniowy wsteczny aby go nie uszkodzić, a także przytarczyce aby uniknąć ich przypadkowego usunięcia. Usuwa się gruczoł tarczowy, kontrolując krwawienie, zszywa się mięśnie, tkankę podskórną i skórę. Skóra zszywana jest szwem śródskórnym, wchłanialnym, który nie wymaga usunięcia. Dzięki takiemu zszyciu rany, blizna pooperacyjna przyjmuje kształt pojedynczej, cienkiej, prawie niewidocznej linii. Na ranę zakładane są plastry, które należy utrzymać do 10 dni.